Zodra je bij de stad Kalabaka (Καλαμπάκα) aankomt, zie je grote rotspartijen opdoemen. Op deze steile, zandstenen toren lijkt amper leven mogelijk. Echter, juist hierboven op deze rotsen vinden we een van de beroemdste monumenten van Griekenland. Het betreft de kloosters van Meteora.

Net zoals we in Osios Loukas en Athene gezien hebben, hebben we ook hier te maken met Grieks-Orthodoxe monumenten. Bewoning van de rotsen is al eeuwenoud. Al in de ijstijd werden grotten in de rotsen bewoond, als veilige schuilplaats. In de tiende eeuw n. Chr. vond de kluizenaar Barnabas in een grot een religieuze schuilplaats. In de veertiende eeuw verrezen op de toppen van de rotsen de eerste kloosters. Ze ontstonden uit de mystieke stroming hesychasme, waarin monniken op zoek gingen naar rust en kalmte te midden van de ellende in de wereld. Denk hierbij aan oorlogen en de pestepidemie die toen heerste. Na het ontstaan van het eerste klooster ontstonden er nog 23. Inmiddels zijn er veel kloosters gesloten, verlaten of gesloopt. Slechts zes kloosters zijn nog operabel: Varlaam, Agios Nikolaos Anapafsas, Rousanou, Agia Triada (Heilige Drievuldigheid), Megalou Meteora en Agios Stefanos. Deze laatste twee bezoeken wij tijdens onze reis.

De monnik Athanasios kwam van Athos en was de eerste die een klooster stichtte. Het Megalou Meteora (Μεγάλο Μετέωρο) staat ook bekend onder de naam Metamorfosis. Athanasios was ook degene die de rotsen de naam Meteora gaf. Dit klooster kreeg al in 1356 privileges van de regerende Servische tsaar, Simeon Uroš. Belangrijk voor de verankering van Meteora in de maatschappij van Thessalië was de toetreding van prins Ioannes, de zoon van Simeon, tot het klooster. Zowel Athanasios als Ioannes verrichtten menig wonder. Na hun dood werden ze dan ook in de grote kerk, de Metamorfosis, begraven. Deze kerk, nog altijd de belangrijkste binnen dit klooster, werd op eigen kosten gebouwd door prins Ioannes, die de monnikennaam Josaphat aangenomen had. Lang kon het klooster alleen bereikt worden met een touwladder aan de buitenkant van de rotsen. Echter, in de jaren '20 van de vorige eeuw werd toch besloten enkele kloosters, waaronder Megalou Meteora, beter toegankelijk te maken en werden er in de rots trappen uitgehakt.

Het tweede klooster dat wij bezoeken tijdens onze reis is het makkelijkst toegangbare klooster: Agios Stefanos (Αγίος Στεφάνος). In plaats van trappen aan de buitenkant van een rots, is er vanaf de openbare weg een stenen brug aangelegd om het klooster te kunnen bereiken. Het maakt van Agios Stefanos een populair klooster om te bezoeken. In de twaalfde eeuw werd er hier begonnen met het bouwen van een klooster, maar pas in de vijftiende en zestiende eeuw werden er echt stappen gezet. Osios Antonios en Osios Philotheos herbouwden de katholikón, de belangrijkste kerk binnen een klooster. Deze Agios Stefanoskerk werd in 1545 geopend en citeert Antonios en Philotheos als de grondleggers. Binnen het kloostercomplex vinden we nog een kleiner kerkje, dat zwaar beschadigd werd in de Tweede Wereldoorlog en de daarop volgende Griekse Burgeroorlog.